Geschiedenis
In het kort
De Tweede Wereldoorlog was eigenlijk nog maar net afgelopen, of er werd in Leeuwen weer gevist. Ook in andere Midden-Limburgse Maasdorpen werd de draad van het leven weer opgepakt en daar hoorde voor velen ook (weer) vissen bij. In eerste aanleg gebeurde het allemaal ongeorganiseerd en hier en daar met wat “beroepsvissers achtige” manieren, niet veel later kwam de overheid steeds meer in beeld met regels en vergunningenstelsels, die het noodzakelijk maakten dat vissers zich organiseerden in verenigingen.
Zo werd ook in Leeuwen, net als in vele andere plaatsen, besloten een vereniging op te richten. Na een korte voorbereiding en overleg met instanties werd Hengelsportvereniging St. Petrus op 27 april 1949 officieel opgericht en was de georganiseerde hengelsport in Leeuwen een feit. Voor het oprichtingsverslag klik hier!
Bekende mensen die aan de wieg van St. Petrus hebben gestaan of vlak na de oprichting lid werden, waren Driek Hodzelmans, Dré Beckers, Sjaak Spee, Caspar Vossen, Driek Janssen, Jan v.d. Port, Mart Lamers en Jan Wijers.
Een bestuur werd benoemd en de vereniging kon zich gaan ontwikkelen en zorgen voor goede hengelsport. Toen waren er nog geen schrijfmachines, de notulen waren handwerk. De penningmeester notuleerde op de achterkant van een sigarendoosje.
Men beschikte in die tijd niet over veel geld. Een hengelsportuitrusting was met 10 gulden dik betaald. Het visdomein van St. Petrus strekte zich uit van de stuw tot “De Sjtille” en de Maas. Een beperkt gebied, maar ruim voldoende voor het toen nog beperkt aantal vissers. “En toch was er toen al koningsvissen. De eerste prijs bestond uit een pakje sigaretten, maar de koning was verplicht een rondje te geven bij An aan de Maas.
Omdat vooral om financiële redenen niemand koning wilde worden, werd gevist met de “blote angel”.
Gezette-Jan uit Asenray wilde echter die van Leeuwen een poepie laten ruiken en ving met een “pierling” een grote brasem en werd op hetzelfde moment koning. Maar toen hing de kat in de gordijnen, want Jan had maar twee kwartjes in de beurs; een glas bier kostte in die tijd een kwartje. Hij mocht gelukkig poffen bij An, maar moest wel een maand lang in heel Midden-Limburg de krant bezorgen, toen nog “Tante Bet”.
De contributie bedroeg overigens in die tijd 5 gulden per jaar.
In 1967 werd de Willem Alexanderhaven officieel geopend en kreeg St. Petrus, na overleg met de gemeente, er een prachtig viswater bij.
Toen het verenigingslokaal aan het Borgeind werd gesloten, werd bij café-restaurant Mijnheerkens een nieuw onderkomen gevonden. Een prachtige locatie, direct aan het viswater gelegen. Beter kon en kan niet, zeker in combinatie met de gevoelde gastvrijheid van de uitbater. “Waem haet det?”.
De Willem-Alexander haven, inmiddels omgedoopt tot Schippershaven, is mede door de inzet van vele vrijwilligers, uitgegroeid tot een geweldig viswater, voor wedstrijdvissers en recreanten.
Goed bereikbaar, café-restaurant Mijnheerkens aan het water direct in de buurt en een goede parkeergelegenheid.
Het water kent een grote visrijkdom, in aantal, grootte en soort en biedt voor elk wat wils.
Voor de wedstrijdvissers is een 35-tal professionele visplaatsen gecreëerd, die aan alle eisen voldoen.
Hierdoor is het mogelijk om niet alleen aan onze wedstrijdvissers meer dan 10 maal per jaar een mooi wedstrijdwater aan te bieden, maar ook aan de andere Roermondse verenigingen.
Wedstrijddata worden in goed overleg vastgesteld, waarbij HSV St. Petrus als beheerder van het water de eerste keus heeft.
Het wedstrijdwater heeft zelfs zo'n goede naam, dat er ook internationale en selectiewedstrijden worden georganiseerd!
Het beheer van het viswater in de Schippershaven bestaat uit meerdere onderdelen en geschiedt via de inzet van meerdere vrijwilligers:
Enkele malen per jaar wordt uit de haven drijfvuil verwijderd, het gras rond de visplekken gemaaid en de groei van waterplanten op de visplekken wordt beperkt.
De weg langs de haven wordt in zeer goede samenwerking met de gemeente Roermond, jaarlijks hersteld, vaak ook in verband met slijtage door hoog water.
De Schippershaven is in feite een industriële haven, waaraan enkele grote bedrijven grenzen en gebruik van maken.
Met name SIF, een bouwer van segmenten voor windenergiemolens, maakt intensief gebruik van de mogelijkheden van vervoer over water.
Hiervoor worden grote pontons gebruikt, die vaker vlak in de buurt van ons wedstrijdwater worden afgemeerd.
In goed overleg zijn we er als toch kleine vereniging in geslaagd afspraken te maken met deze grote speler, dat tijdens wedstrijddagen van ons of andere verenigingen geen vaarbewegingen of afmeeracties plaatsvinden. Daar zijn wij blij mee en ook trots op, omdat het wezenlijk bijdraagt aan de kwaliteit van ons viswater.
We blijven ons ook de komende jaren van harte inzetten om de Schippershaven te laten blijven wat hij nu is, een onverwacht pareltje in een industriële omgeving!